W naszej parafii działa Sodalicja Mariańska pod opieką zakonu Marianistów. Wszystkich zainteresowanych studiowaniem Pisma Świętego zapraszamy na spotkania Lectio Divina.

Spotkania odbywają się w Domu Parafialnym w każdy czwartek po Mszy Św. wieczornej

Można się z nami skontaktować także poprzez ojców Marianistów.

PROWADZĄCY – O. Emilio

Prezes – Ryszard Koszczyński

Historia Sodalicji Mariańskiej
Dla ludzi świeckich nie ma lepszego środka do nabycia doskonałości, jak wstąpienie do Sodalicji Mariańskiej (św. Franciszek Salezy).

Sodalicja Mariańska to Hufiec Maryi. Sodalis znaczy Przyjaciel. Sodalis Marianus to Przyjaciel Maryi. Ci co należą do Sodalicji Mariańskiej są więc „Gronem Przyjaciół Maryi”
W 1564 kard. Stanisław Hozjusz, ówczesny biskup warmiński sprowadza do Polski jezuitów. Powstają ich klasztory i kolegia. Polska od zarania czci Maryję, idea sodalicyjna trafia więc na podatny grunt. Pierwsza sodalicja została erygowana w Braniewie przy powstałym tam kolegium jezuickim w 1571 r. W następnych latach kongregacje powstawały w Poznaniu (1574 r.), w Płocku (1586 r.). Potem w Krakowie, Wilnie, Pułtusku, Lublinie, Sandomierzu, Nieświeżu, Elblągu, Jarosławiu i w Kaliszu. W 1642 zostaje erygowana w Warszawie Królewska Kongregacja Niepokalanego Poczęcia Maryi. Do Kongregacji należeli królowie, hetmani, ich małżonki, dzieci. Powstawały także SM szlachty, mieszczan. Dzięki SM Polska nie przestała być krajem katolickim. Sodalisi inicjowali i stawali na czele takich dzieł jak: Bractwo Miłosierdzia Bogarodzicy, Bank Pobożny, Skrzynka św. Mikołaja, Bursy dla młodzieży uczącej się i rękodzielniczej itp. W XVIII stuleciu Polsce było przeszło 200 sodalicji dla wszystkich stanów.
Po kasacie zakonu jezuitów SM przetrwały w zaborze pruskim i rosyjskim. Od 1835 odradzały się w Galicji. Od 1896 w Krakowie zaczyna wychodzić miesięcznik „Sodalis Marianus”. W 1904 we Lwowie i w 1911 w Przemyślu organizację Kongresu Mariańskiego powierzono SM. Sodalicje Mariańskie organizują domy rekolekcyjne, organizują rekolekcje publiczne, opiekują się samotnymi młodymi kobietami, służącymi, tworzą schroniska, stowarzyszenia ekonomiczne.
W 1920 powstaje nowe pismo sodalicyjne „Pod znakiem Maryi” Związku Sodalicji Młodzieży Szkół Średnich. Od 1921 rozpoczynają się Ogólnopolskie Zjazdy SM Uczniów, a potem Uczennic. Jeszcze później Zjazdy SM Akademików. Dla osiągnięcia jednolitości SM w 1922 zostaje powołany w Krakowie Krajowy Sekretariat SM w Polsce. Polskie SM pracują nad pogłębieniem wiedzy religijnej, a szczególnie katolickiej nauki społecznej. Sodaliski są często prezesami diecezjalnych i parafialnych Akcji Katolickich, pracują w różnych środowiskach, wygłaszają referaty.
W 1935/36 jest w Polsce ok. 1500 sodalicji z ok. 100 tys. członkami, w tym 260 SM uczniów szkół średnich, 350 uczennic, 6 Akademiczek, 4 Akademików, 31 Nauczycielek, 22 Pań Wiejskich, 82 Inteligencji Żeńskiej, 44 Inteligencji Męskiej oraz 314 SM greckokatolickich: „Maryjskie Towarzystwo Mołodi”. SM organizowały częste pielgrzymki i swoje Zjazdy na Jasnej Górze. Z inicjatywy sodalisów-akademików z Warszawy i Krakowa w dniu 24 maja 1936 r. odbyła się Pielgrzymka Młodzieży Akademickiej, w której wziął udział Karol Wojtyła, późniejszy Ojciec św. Jan Paweł II. Akademicy złożyli wtedy ślubowanie wierności Kościołowi Katolickiemu i obronie wiary. W 1937 na Jasnej Górze odbyła się Ogólnopolska Pielgrzymka Związku SM Nauczycielek.
W czasie II wojny światowej w Polsce praca sodalicyjna zostaje ograniczona, choć w wielu SM trwają potajemnie spotkania. Organizowane są rekolekcje, skupienia. Trwają spotkania sekcyjne, praca charytatywna. Odbywają się pielgrzymki na Jasną Górę, zwłaszcza akademików (w r. 1942, 1943 odbywał te pielgrzymki jako sodalis Karol Wojtyła). W tym czasie SM Akademików zainicjowała wieczorne modlitwy do Matki Bożej, nazwane później Apelem Jasnogórskim. Wojna przerzedziła mocno szeregi sodalicyjne.
Po wojnie na ziemiach wcielonych do Związku Radzieckiego SM się nie odrodziły. Nowe powstają natomiast na ziemiach odzyskanych (zachodnich). Zaczęto organizować na nowo kursy sodalicyjne. W 1947/48 w miejsce miesięcznika „Sodalis Marianus” zaczęto wydawać „Biuletyn Informacyjny” Generalnego Sekretariatu SM w Polsce. W sierpniu 1949 r. dekret rządowy w PRL nakazuje rejestrację organizacji z imiennym spisem członków. Prymas Polski Stefan kard. Wyszyński w związku z tym zawiesza działalność SM w Polsce do czasu nieokreślonego. W tym czasie rozpoczęły się też aresztowania moderatorów SM i sodalisów. Zapadały wyroki od 2 do 12 lat więzienia.
Sodalicje czekały z utęsknieniem na wznowienie działalności SM. Taki czas nastąpił w 1980, gdy zrodziła się „Solidarność”. Wznowienie działalności SM w Polsce Ks. Prymas Kard. Stefan Wyszyński polecił ówczesnemu krajowemu duszpasterzowi akademickiemu, ks. Tadeuszowi Uszyńskiemu i to „w dawnym stylu”. Podjęto prace, zaczęły powstawać nowe sodalicje. Powstała Krajowa Konsulta służąca pomocą i informacjami odradzającym się sodalicjom. Od 1982 zaczęto organizować w I sobotę grudnia Ogólnopolską Pielgrzymkę sodalicji na Jasną Górę. Obradująca na Jasnej Górze 2 maja 1996 roku Konferencja Episkopatu Polski erygowała Federację SM w Polsce i mianowała ks. Tadeusza Uszyńskiego Moderatorem Federacji SM w Polsce. Po jego śmierci († 9 października 2001) Krajowym Moderatorem Federacji SM został mianowany o. Mieczysław Łacek, paulin z Jasnej Góry, Moderator Sodalicji Mariańskiej przy Jasnej Górze.